روش
سيستميك:
استفاده
از آب، شیر و یا نمک فلورايددار
مناسبترين و ايده آل ترين روش
پيشگيری از پوسيدگی فلورایددار کردن آب آشامیدنی می باشد.
همانگونه که اشاره شد، ميزان مطلوب آن برای كاهش
پوسيدگی
1ppmاست.
مقادير بالاتر فلورايد آب،
دندانها را بدشكل می سازد (فلوروزیس). آب اينگونه مناطق بايد فلورايدزدایی
شود. در مناطقی هم كه
فلورايد آب آنها كمتر از ميزان مطلوب است یا باید توسط
برنامه های ملی کشوری، به آب فلوراید افزود و یا اینکه
افراد بايد مكمل
فلورايد دريافت دارند.
استفاده
از مكملهای فلورايد
به شكل قرص و قطره می باشند و فقط برای كودكان بالای 3
سال كه غلظت
فلورايد آب
آشاميدنی آنها كمتر از حد مجاز می باشد، با توجه به سن
كودك و تحت نظر دندانپزشك
تجويز می گردند.
روش موضعی:
فلورايدتراپی توسط
دندانپزشك
دندانپزشك محلول، ژل يا
وارنيش های تغليظ شده فلورايد را بر اساس ريسك
و شدت پوسيدگی بكار می برد.
فلورايدتراپی
حرفه ای در افراد فاقد پوسيدگی و يا
دارای پوسيدگی خفيف، هر 6 ماه يكبار انجام
شده و در پوسيدگيهای متوسط و شديد، فواصل
مصرف آن كمتر می باشد.
پس از فلورايدتراپی به مدت 30
دقيقه،
نبايد
به كودك اجازه خوردن و
نوشيدن داده شود .
استفاده از فلورايد توسط خود
بيمار
این مورد شامل استفاده از خمير دندانها
و دهانشویه های حاوی
فلورايد است.
شايعترين و وسيعترين روش استفاده از
فلورايد موضعی، خميردندان می- باشد. توصيه می شود در كودكان
بالای 3 سال از اينگونه خمير دندانها استفاده شود. اين
خميردندانها در كودكان زير 6 سال بايستی با نظارت والدين و
با احتياط مصرف شود. (به اندازه يك نخود)
مصرف
دهانشويه های فلوراید نیز در كودكان زير 6 سال، بعلت عدم
توانايی در كنترل رفلكس بلع توصيه نمی گردد.
استفاده از دهانشويه ها در
موارد پوسيدگيهای متوسط و يا برای افراد با ريسك
بالای پوسيدگی توصيه می گردد.
در بيشتر مطالعات، دهانشويه 2/0 درصد سديم فلورايد به شكل هفتگی و
یا 05/0 درصد سديم
فلورايد به صورت روزانه (قبل از خواب و پس از مسواك زدن دندانها)
تجويز می گردد.
|